Geschiedenis van ‘WIELERCLUB 2000’
In het najaar van 1999 werd ‘WIELERCLUB 2000’ boven de spreekwoordelijke doopvont gehouden. Aanleiding was ‘een tijdrit voor dorpelingen’ die in juni van dat jaar in samenwerking tussen ‘t Platzcomité’ en café ‘De Scheve Toog’ werd ingericht. Die tijdrit was een evenement dat tot op de dag van vandaag in onze gemeente tot de verbeelding blijft spreken. Zelden zoveel mensen op het dorpsplein van Wommersom gezien!
Die avond in juni was het schitterend weer. Was het daardoor of kwam het door de aard van het evenement (wielrennen is in ons land immers een echte volksport), feit is dat er toen behalve een 25-tal deelnemers van alle leeftijden ook enkele honderden mensen op het dorpsplein en in de omringende straten aanwezig waren. De toeschouwers waren zeer enthousiast en juichten hun favorieten luidkeels toe.
De Hagelandse rondelegende Eddy Schepers legde het parcours van 4,850 kilometer (van op de Platz via de Melkwezerstraat, langs het Kasteel ’t Serclaes, over Walsbergen en zo via de Klein Broekstraat en de Sint-Kwintenstraat terug tot op de Platz) als eerste en buiten competitie af. Zijn tijd werd die avond nog door een paar deelnemers verbeterd. De volgende edities doken nog meer wielertoeristen van onze club onder de tijd van Schepers…
Na die allereerste wedstrijd was er ruimschoots de gelegenheid om na te kaarten. Verschillende deelnemers aan de tijdrit hielden nadien contact met elkaar. Sommige van hen hadden voor die bewuste tijdrit nog zo goed als nooit met een koersfiets gereden. Voor hen was dit een ontdekking van nieuwe mogelijkheden. Voor zij die wel al lang met de koersfiets reden, was het een aangename verrassing om te zien dat er in Wommersom zoveel potentiële fietsers en sympathisanten waren. Wommersom was rijp voor een eigen fietsclub! Tijdens informele contacten nadien drukten verschillende inwoners de wens uit om in eigen gemeente een fietsclub op te richten.
Alzo kwam ‘WIELERCLUB 2000’ in de loop van 2000 tot stand. In ons toenmalig clublokaal ‘De Scheve Toog’ kwamen enkele mensen samen om de nodige voorbereidingen te treffen. Er werd een bestuur verkozen, een reglement opgesteld, een rittenschema uitgewerkt en er kwam heel wat papierwerk bij kijken. Er werden ook sponsors gezocht en gevonden. Met hun financiële steun werd koerskledij aangekocht zodat we ‘in een fris kleurtje’ samen de weg op konden.
Ondertussen werd het bericht van de oprichting van de club verspreid. Tijdens een vergadering in februari 2000 schreven een 20-tal geïnteresseerden zich in. Vanaf maart 2000 rijden wij aldus op donderdagavond en op zondagmorgen met de fiets.
Van de deelnemers aan die veelbesproken tijdrit, zijn de volgende mensen nog altijd lid van onze wielerclub: Geert Blocquiaux, Jan Gelin en Dominique Serré.
Sinds 23.05.2002 is onze wielerclub een vereniging zonder winstoogmerk (vzw). De stichtende bestuursleden waren: Louis Reniers, Roger Vermeulen, Nico Gorinsek, Benny Herbots en Dominique Serré. Nadien kwamen daar Geert Blocquiaux, Robbe Bronckaerts, Jan Gelin en Bart Serré bij en na 2014 ook Eddy Reniers en Kris Schepers.
Het aantal leden fluctueerde doorheen de jaren. In de beginjaren woonde de meeste leden van onze club hoofdzakelijk in Wommersom. Om allerlei redenen haakten sommigen af en kwamen er anderen bij. Het is pas in 2014 dat er wielertoeristen uit andere gemeenten begonnen aan te sluiten. Dat jaar sloten de volgende mensen aan: Dirk Molin, Eddy Reniers, Kris Schepers, Pieter Spaepen, David Vandervelpen en Yuri Wagemans. Bij mondjesmaat kwamen er de volgende jaren nog nieuwe leden bij. In 2019 en 2020 kreeg het ledenaantal een boost. In het memorabele jaar 2020 telden we liefst 48 ingeschreven leden en werd – eigenlijk voor het eerst bijna altijd in 3 groepen gereden: het A, B en C-TEAM. Ofschoon het C-TEAM al een paar jaar in de steigers stond, reden deze pas echt vanaf 2020 als een volwaardige subgroep met een apart rittenschema.
2020 was tot nog toe het meest merkwaardige jaar in de geschiedenis van de club. Het ledenaantal nam nog toe en het bestuur werd uitgebreid met de volgende mensen: Philippe Avermaete, Stefanie Blocquiaux, Wim Verbiest. De andere bestuursleden zijn momenteel: Geert Blocquiaux, Jan Gelin, Eddy Reniers en Dominique Serré.
Het jaar 2020 zal ons zeker omwille van corona of covid-19 bijblijven. 2020 heeft ons zeker ook het volgende geleerd: je mag alles vooraf nog zo goed mogelijk inplannen als je maar wil, als de omstandigheden zodanig tegenzitten dat je er nauwelijks nog vat op hebt dan wordt het moeilijk om eerder gemaakte afspraken na te komen. Zo hebben we omwille van corona tot 2 keer toe gedurende meerdere weken officieel niet gereden, dit om ons in regel te stellen met de voorschriften van de Belgische overheid. De regering schreef met name voor dat bijeenkomsten in groep beperkt moesten worden en ook dat onder andere cafés tijdelijk dicht moesten. Gedaan met de après-ski!.
Net zoals dat in de maatschappij het geval was/is, ervoeren we dat het niet gemakkelijk was/is om alle leden op één lijn te krijgen. Sommigen verkozen om toch door te blijven rijden, andere kwamen niet meer opdagen. Later op het jaar schreef de regering voor dat enkel nog in groepjes van 4 leden mocht worden gereden… Omwille van corona konden we ons jaar niet afsluiten met het klassieke hapje-tapje en ook het jaarlijkse clubetentje kon om dezelfde reden niet doorgaan.
Door corona kostte het ons ook veel moeite om het beloofde sponsorgeld op te halen. We ondervonden dat de kleine zelfstandige duidelijk niet langer zat te springen om onze clubkledij te sponsoren.
2020 werd andermaal – het jaar voordien was Frederik Davids de ongelukkige – gekenmerkt door een zware valpartij. Op 17.09.2020 gingen Jelle Mampaey en Dominique Serré zwaar tegen het asfalt. Net zoals Frederik in 2019 volgde ook voor Jelle en Dominique een verblijf in het ziekenhuis en een maandenlange revalidatie. Idem dito voor Wim Verbiest die weliswaar buiten clubverband ten val kwam. Deze valpartijen en sommige uit een verder clubverleden, stemmen tot nadenken…
Onze club is de voorbije 20 jaar op sportief vlak serieus geëvolueerd. In de aanvangsjaren reden we in één groep. Jong en oud, geoefende en niet geoefende leden reden inderdaad vele jaren samen. Dat betekende dat de ervaren en geoefende leden heel veel water in de wijn moesten doen. Maar, het was een echt leuke bedoening waar we met heel veel plezier op terugkijken. De fysiek van de leden evolueerde met de jaren; mannen met ‘dikke buiken’ maakten geleidelijk aan plaats voor sportievelingen met een ‘afgetrainde torso.’ Na 2010 konden we niet alleen buigen op een fysiek echt sterke jonge generatie, ook de veertigers, vijftigers en de laatste jaren zelfs vijftigplussers lieten/laten zich niet onbetuigd. Het aantal individuele kilometers ging met de jaren flink naar omhoog. Er wordt thans geflirt met duizenden kilometers op jaarbasis. Kledij en materiaal evolueerden eveneens mee. Nogal wat leden rijden de dag van vandaag met een blitse koersfiets. Vroeger was dat wel eens anders…
‘WIELERCLUB 2000’ richt elk jaar ook een fietsweekend in. In al die jaren deden we verschillende bestemmingen aan. Libomont (2001, 2002, 2009 en 2012), Valkenburg (2004, 2005, 2007, 2011, 2013, 2014, 2017 en 2018) en Valkenswaard (2003 en 2008) passeerden één of meerdere keren de revue. Wie deelnam, houdt hieraan zeker de beste herinneringen over.
De ontvangst anno 2003 door honderden toeschouwers in Valkenswaard (Nederland) en de begeleiding door de marechaussee, blijven in ons geheugen gegrift. Wij wisten niet waarom ons ‘zoveel eer’ te beurt viel. Pas achteraf bij aankomst in ons hotel bleek dat die dag de fietsklassieker ‘Diekirch-Valkenswaard’ toekwam en dat wij – zoals de toeschouwers verkeerdelijk dachten – als eerste groep toekwamen…
Op weg naar Sluis (Nederland) brak in 2006 een echt noodweer los. Zwoele temperaturen gevolgd door helse stortbuien, zetten vele straten blank. Op sommige plaatsen stond er 20 tot 30 centimeter water. Soms reden we hier gewoon door, op andere plaatsen was de weg afgezet en dienden we zelf te improviseren en de weg te zoeken. Kletsnat kwamen we in Sluis toe waar we in een poepchic hotel ‘De Dikke van Daele’ overnachten. Daar zag men ons nat en vuil als we waren niet meteen graag komen… En zeggen en schrijven dat er dan iemand van ons zich in die toestand in het mooie lederen salon van de receptie van het hotel neerplofte..
In 2015 reden we naar Bohan. Nog voor we in Namur passeerden reed Johan Deman over een overlopende zwarte kat (brengt zo’n beest dan echt ongeluk?). Gevolg: Johan brak zijn sleutelbeen, maar… hij werkte de volledige rit naar Bohan nog af! Onvoorstelbaar. Enkele jaren later zou zijn vader Jan hem dat – evenwel zonder zwarte kat – op een zondagrit nog nadoen. Taaie mannen!
Tot voor corona is de rit naar Oostduinkerke na 2015 een klassieker geworden. Vroeg opstaan was telkens de boodschap. De afstand bedraagt immers zo’n 240 kilometer! Om op een fatsoenlijk uur aan zee toe te komen, vertokken we steevast om 6 uur. Voor de meesten onder ons is deze wel erg lange trip naar zee een bijzondere uitdaging! Met de goede begeleiding van ons animatieteam ‘Tom en Jerry’, eh… Rohnny en Gerry, kon dit eigenlijk niet misgaan. Zij hebben een patent op schalkse opmerkingen en zorgden voor bevoorrading en mechanische bijstand onderweg. Aan onze bezoeken aan zee hebben we overigens een aantal straffe anekdotes overgehouden.
Behalve de weekends organiseerden we ook meerdaagse ritten naar de Vogezen (o.a. in 2016) en de Mont Vontoux (2014). Ons verblijf in de Provence had heel veel te bieden. Vooreerst de chemie in de groep. Had dit te maken met de aanwezigheid van Belgische rondelegende Eddy Schepers? Voorzeker wel! Met hem haalden we herinneringen aan zijn rennersperiode op. Eddy Merckx, Bernard Hinault en Stephen Roche passeerden meermaals de revue. Voor wie hen niet zo goed kent, raden we aan om deze mannen eens te googelen! In ons gezelschap waren ook twee vrouwen. Nancy en Rita reden ook de Ventoux op en dit… tot boven! Tussen Bédoin en de top van deze mythische berg organiseerden we ook een heuse tijdrit. King of the moutain was Robbe Bronckaerts. Met zijn 1u27’25’’ kwam hij als eerste boven, gevolgd door Bart Serré die er 1u27’40’’ over deed. ‘Man van de streek’ Dirk Molin die een pak ouder was dan de 2 ‘jonge snaken’ reed zeer verdienstelijk naar de derde plaats en stond mee op het podium. ‘De Ventoux’ was voor onze groep niet alleen fietsen, het was ook genieten: aan het zwembad van ons leuke hotel of ’s avonds tijdens een lekker etentje in het centrum van Vaison-la-Romaine. En na het eten zakten we af naar ‘de wietman.’ Versta ons niet verkeerd: dit had niets met wiet te maken, alleen: het uitzicht van de barkeeper van dit vintage cafeetje deed ons hieraan denken…
In 2016 ging het met 8 man naar de Vogezen. Vertrek om 5 uur ’s morgens. Recht naar le Lac de Xonrupt-Longemer niet ver van Gérardmer. Eens ter plaatse, was het snel uitpakken aankleden en wegwezen. Over de Col de la Schlucht, de Route des Crêtes en de Col du Bramont. Het was een zware en lastige rit die op het einde omwille van wegenwerken. onverwacht nog zwaarder werd met heel wat extra hoogtemeters. Terug aan het meer van Gérardmer ging het met de wagens naar de logeerplaats in Plombières-les-Bains bij Michel Snel, ex-winnaar van de prestigieuze cyclosportieve ‘La Marmotte’ in de Franse Alpen. ‘s Avonds tastte Dirk Molin die 50 jaar was geworden eens diep in zijn portefeuille om de hele bende te trakteren. Van een heel leuke verassing gesproken!
’s Anderendaags werd een fijne rit afgewerkt met als hoogtepunt de beklimming van de Col du Ballon d’Alsace. Niet geheel onverwacht wierp Hendrik Deman zich op elke beklimming op als de beste berggeit. Met andere sterke mannen als David Briers, Johan Deman en Robbe Bronckaerts erbij was dat nochtans niet evident! Voor ’s avonds had Eddy een quiz in mekaar gebokst die uiteindelijk gewonnen werd door het duo Schepers/Molin.
Op dag 3 volgde nog een korte rit waarna iedereen zeer voldaan na een prachtige en zonnige driedaagse richting Wommersom terugreed.
In oktober 2017 ontving Wielerclub 2000 wielercommentator Michel Wuyts en liedjesmaker, gitarist, singer-songwriter Geert Vandenbon voor hun conférence ‘Dag en nacht Koers.’ Het werd een gesmaakte avond waarop heel wat fietsliefhebbers aanwezig waren. Onder hen onze plaatselijke fietsvedette Eddy Schepers met wie we in 2014 dus nog samen naar de Ventoux gingen. Michel Wuyts speelde er tijdens de show op in! Onder leiding van Eddy Reniers zetten we met enkele mensen met veel inzet onze schouders onder dit initiatief. Uiteindelijk zat ‘De Passant’ in Zoutleeuw zeer goed vol en werd het een succes. Wielerclub 2000 presenteerde zich met dit initiatief aan de vooravond van zijn twintigste levensjaar op een positieve manier aan de buitenwereld. In de plaatselijke pers verschenen enkele artikels en foto’s over dit initiatief.
In de voorbije 20 jaar legden we samen veel kilometers af. We maakten ook heel wat mee en… in die periode gebeurden er vele kleine en grote dingen die ondertussen leuke anekdotes zijn geworden. Een geep uit het aanbod…
De ploegentijdrit in Stok. Het moet zo ongeveer in 2003 of 2004 zijn geweest, dus nog in de beginjaren van onze club… De afstand bedroeg 18 kilometer die mooi verdeeld waren over 6 ronden. Elke deelnemende club moest met 6 ‘coureurs’ zijn. Aanvankelijk vonden we maar 5 deelnemers. Tijdens de après-ski van de zondagrit die we die voormiddag reden, vonden we na wat aandringen omstreeks 12u30 toch een zesde clublid. En vervolgens vetrokken we zonder voor zo’n evenement te hebben getraind naar Stok (waar Gerry thuis is…). Resultaat: we reden spreekwoordelijk met de vingers in de neus naar de tweede plaats, op 38’’ van duidelijk wel getrainde mannen! Wel, dat deed veel deugd en daar kijken we met plezier op terug.
Vele jaren later, werd en wordt de individuele tijrit in Overwinden georganiseerd. En ja, ook daarin blonken een aantal van onze leden uit! Verschillende leden eindigden met verve tussen de eerste tien in de uitslag!!
De superklassieker van de Vlaamse Wielrijdersbond op 1 mei was steevast een plezante bedoening. De sportieve prestatie stond natuurlijk voorop. Jonge en oudere leden vertrokken samen In Oudenaarde. In Roubaix kwamen we op de wielerpiste echter druppelsgewijze toe, zij het gelukkig dat iedereen de rit telkens had uitgereden. Tijdens en na de rit werd er ook gelachen en ‘s avonds werd afgesloten met een leuk etentje in restaurant ‘Resto Ribs’ in Leuven waar de meesten ribs à volonté aten. Het record staat nog steeds op naam van David Briers en Johan Deman. We laten u raden hoeveel stuks zij er naar binnen speelden…
Een andere leuke datum was 06.07.2015. Toen passeerde de ‘Ronde van Frankrijk’ in onze streek. De rit ging onder een stralende zon van Antwerpen naar Huy en meerdere leden van ‘Wielerclub 2000’ volgden de rit live van in de voormiddag. We deden verschillende locaties aan. David Briers, Bart, Steven en Dominique Serré stonden op de Blereberg in Tielt-Winge. Nadien pikten we in Meensel-Kiezegem in waar Eddy Merckx is geboren en waar die dag diens zoveelste standbeeld werd ingehuldigd. De kannibaal was zelf aanwezig, zo ook Bernard Hinault (jawel!) en van Paul Van Himst. Een schitterend moment. Daarna ging het naar Huy naar waar ondertussen volgende leden met de fiets op weg waren. Op de ‘Mur de Huy’ wachten volgende leden de renners op: Geert Blocquiaux, Hendrik Deman, Dirk Molin, Eddy Reniers, Kris Schepers en Bart en Dominique Serré. Met een mooie herinnering op zak werd na de aankomst de terugrit naar Wommersom aangevat.
Voor wie er die donderdagavond 08.08.2019 bij was, hij/zij zal het nooit vergeten! Die avond gingen we de onfortuinlijke Fredrik Davids in UZ Gasthuisberg bezoeken. De zondag voordien had hij in Marche-les-Dames waar nog al bekend volk is gevallen een heupfractuur opgelopen. Op de terugweg van Leuven werden we aan de kant gezet door een lid van de ‘Kolderbrigade.’ Een politieman die naam onwaardig reed bruut voor ons in omdat wij volgens hem op een nochtans aftands fietspad moesten rijden. Wat opviel was dat de man niet met een dienstvoertuig reed, dat zijn tenue er belabberd uitzag en dat hij niet meer zo fris oogde en rook… Hij had geen enkele présence, trok met zijn beide armen aan Jo Bruers en wilde deze zelfs mee naar het politiekantoor nemen omdat deze zijn identiteitskaart thuis was vergeten… Er ontstond een hele discussie. De ‘politieman’ verloor de controle over de situatie. Het was een echte vaudeville, wraakroepend ook. Toen de politieman in kwestie na veel vijven en zessen zei dat we toch mochten vertrekken, zegde Dominique tegen de man dat dit niet zou gaan omdat hij zijn collega’s had opgebeld. Hilarische situatie, zeker ook toen Pieter meedeelde dat hij het hele vertoon had gefilmd! Nadat we ons beklag bij de inmiddels toegekomen politiemensen hadden gemaakt en de garantie hadden gekregen dat we ’s anderendaags een gesprek met de korpsoverste konden hebben, reden we reeds in het halfduister naar Wommersom waar we tussen pot en pint nog lang nakaarten…
De voorbije 20 jaar sloten tientallen leden zich aan, sommigen slechts voor enkele jaren, andere bleven en rijden nu nog. In die periode overleden ook 4 leden…
– Louis Reniers op 15.10.2015;
– Renaat Winnen op 29.01.2017;
– Danny Vandonck op 10.10.2017;
– Marc Reniers op 18.12.2017.
Louis Reniers was één van de stichtende leden van onze wielerclub. Hij heeft gedurende vele jaren veel uren en dagen van zijn vrije tijd aan ‘Wielerclub 2000’ gespendeerd, waarvoor dank! Aan Louis houden wij de beste herinnering over. Verder zijn er tal van anekdotes – met Louis in de hoofdrol – bekend die in ons geheugen gegrift zullen blijven.
Renaat overleed op 67-jarige leeftijd. Renaat reed in de beginjaren van onze club en was meerdere jaren lid. We herinneren ons Renaat als een minzaam en gezellig man die van een goede babbel genoot. Dikwijls stond hij met een sigaret en een porto of een gewoon glas bier in de hand te praten over alles en nog wat. Heel dikwijls kwam Lance Amstrong ter sprake. Renaat was onvoorwaardelijk fan van ‘den Amerikaan.’ Hij verdedigde’ hem ondanks zijn dopingverleden met hand en tand. Als hij er niet over begon, dan begonnen wij er over en hiermee konden we brave Renaat op stang jagen.
Danny werd 72 jaar. Ofschoon Danny al jaren niet meer in onze club reed, passeerde hij in ons clublokaal ‘De Platz’ nog talrijke malen de revue. Met de koersfiets reed hij al lang niet meer. Zijn elektrische fiets opende voor hem nieuwe perspectieven. Zoals dat voor Renaat Winnen gold, was ook Danny een aimabel man die altijd klaar was voor een kwinkslag. Hij was een graag geziene gast die hield van een goede babbel en een Hoegaardse Das. Danny was een man van het verenigingsleven.
Marc werd maar 60 jaar. Net zoals dit voor Danny Verdonck het geval is, kennen vele van de huidige clubleden Marc wellicht niet. In de beginjaren van onze club was Marc samen met zijn broer Luc verschillende jaren lid. Beiden waren onafscheidelijk. Als de ene er was, dan was de andere er. Luc reed steeds in functie van zijn oudere broer. En eh, dat ging soms heel ver. Wij herinneren ons dat Marc in het vroege voorjaar eens op een besneeuwd wegdek in Halle-Booienhoven viel en dat Luc onmiddellijk nadien … op precies dezelfde plek ten val kwam. Als Marc na een lange en zware nacht bij het begin van een terugrit van uit Libomont al heel snel in de volgwagen stapte, dan ook … Luc. Marc was een sociaal man die hield van een frisse Duvel, van een cognacske en van een sigaret.